Cálculos na vesícula biliar

Segundo admiten os especialistas en patoloxías dixestivas, as causas dos cálculos biliares son aínda descoñecidas, aínda que a alteración da bilis, un fallo no correcto baleirado da vesícula biliar ou unha infección poden ser considerados detonantes. Esta patoloxía preséntase en adultos de ambos os sexos, pero é máis común nas mulleres e pode afectar tamén aos adolescentes. Un dos seus problemas é que aproximadamente no 40% dos casos non se producen síntomas. Cando existen, os máis característicos son os cólico (dores que vén e van) na parte superior dereita do abdome ou entre os omóplatos; intolerancia aos alimentos graxos (indigestión, dores, hinchazón e eructos); náuseas e vómitos; flatulencia e inflamación do abdome; ictericia (coloración amarelada das mucosas e pel; onde primeiro se observa é na conxuntiva ou branco dos ollos, que se volve amarelada); coloración esbrancuxada ou francamente branca das feces; estas tamén presentan un aspecto untuoso ou graxo; e por último, presentar unha coloración escura dos ouriños.

Cando se presentan os síntomas de maneira manifesta deberase acudir ao especialista. Este realizará un diagnóstico mediante ecografía na maioría dos casos (cando a pedra non baixou moito e está situada cerca do duodeno, apréciase a dilatación dos condutos da bilis).

Outras probas de diagnóstico incluirán análise de laboratorio, nos que se aprecian unha serie de alteracións encimáticas, colecistografía ou estudo da vesícula biliar mediante Raios X, e mesmo a realización dun T.A.C. ou endoscopia nos casos máis dubidosos (o diagnóstico diferencial inclúe os tumores da cabeza do páncreas, de pobre prognóstico, polo que hai que descartalos con todos os medios necesarios si existe a posibilidade de confusión).

As fases do tratamento variarán dependendo da gravidade dos síntomas. Naqueles cálculos que non se sofren en exceso poden ser tratados mediante controis ecográficos xornais. Hai que ter presente que existe unha posibilidade, aínda que non moi grande, de que se desenvolva un cancro na vesícula crónicamente irritada polos cálculos. Ante a menor sospeita, o máis aconsellable, a criterio do seu médico, é a extirpación da vesícula.

Se vostede sabe que ten cálculos biliares e nota unha dor na parte superior dereita do abdome, aplique calor na zona afectada, incluso introducíndose na bañeira coa auga o máis quente posible. No caso de que a dor non ceda ou empeore de continuo durante máis de 3 horas, busque axuda médica.

A hospitalización pode ser necesaria para aqueles pacientes cuxo dor persista durante máis de 6 horas. A cirurxía para eliminar a vesícula e os cálculos no conduto biliar pode ser necesaria para quen padezan síntomas graves. O procedemento escollido na maioría das ocasións é a colecistectomía laparoscópica.

O tratamento de ruptura mediante ondas de choque (litotricia) das pedras pode ser aconsellable en determinados casos.

Por último, en caso de molestias leves, utilice medicación sen prescrición como paracetamol; en caso de dores máis importantes, deberá recorrer ao seu médico, quen le recetará ou administrará analxésicos máis potentes. Os opiáceos, incluíndo a codeína, están contraindicados.

O tratamento mediante medicación oral para tentar disolver os cálculos utilízase con determinados tipos de cálculos e pode durar até dous anos.

A vida pode ser totalmente normal, sempre respectando unha dieta equilibrada, pero non existen restricións, excepto gardar repouso durante os ataques.