Cálculos renais

A litiasis do aparello urinario é unha enfermidade crónica cuxo tratamento non se fundamenta só en medidas médicas ou cirúrxicas. Excepto algúns casos nos que hai factores estruturais, morfolóxicos ou outras condicións médicas claramente que predisponen á patoloxía, a maior parte das persoas que os sofren teñen algún trastorno na absorción, metabolismo ou excreción dos compoñentes dos cálculos (calcio, ácido oxálico, ácido úrico, fosfato, etc.) e/ou das sustancias inhibidoras da formación dos mesmos (ácido cítrico e magnesio) ou da acidez (pH) dos ouriños. Nalgunhas ocasións non é posible saber si devanditos trastornos son conxénitos ou adquiridos, podendo a formación de cálculos ser secundaria a máis dun trastorno metabólico ou a certas enfermidades e infeccións. 

Aínda que non existe ningunha idade, país ou grupo étnico protexido contra esta común enfermidade, o pico de incidencia sitúase entre os 30 e 60 anos, nos meses de calor (xuño a setembro) e en persoas con actividades profesionais sedentarias ou expostas á calor. 

Cos coñecementos actuais pódese alterar a cadea de acontecementos que acaba na formación de cálculos, cambiando algúns factores ambientais, como a dieta (hábitos alimentarios) da persoa, a quen se pode indicar normas comprensivas segundo o tipo de cálculo que se trate.