Diarrea

A pesar de QUE HAI UNHA GRAN VARIABILIDADE INDIVIDUAL en canto ao ritmo intestinal nas persoas sas, acéptase que diarrea é o aumento de frecuencia, volume ou fluidez das deposiciones. Considérase patolóxica cando o seu peso é superior a 225 gramos ao día, cun contido acuoso maior ao 70% da masa total. 

Pode orixinarse principalmente a partir de tres alteracións no tubo dixestivo:

• Da absorción: Por lesión no intestino delgado e/ou groso, nos que leva a cabo a absorción de auga e sustancias nutritivas (síndrome de malabsorción) ou ben por defectos na dixestión de diferentes nutrientes (síndrome de mal dixestión).
• Da secreción: Por lesión inflamatoria ou infecciosa da mucosa que recubre o tubo dixestivo ou por defectos no paso de certos nutrientes ao torrente circulatorio unha vez absorbidos.
• Da capacidade de movemento (motilidad) do tubo dixestivo: Si a motilidad aumenta producirase diarrea pola diminución do tempo de contacto do contido intestinal coa superficie de absorción e si está enlentecida, por sobrecrecimiento bacteriano.

A diarrea pode ser aguda ou crónica:

A aguda xeralmente é de tipo infeccioso, a consecuencia dunha intoxicación alimentaria (alimento ou bebida contaminado por bacterias, virus, parásitos) ou ben porque a persoa ten reducidas as defensas do seu organismo (toma de antibióticos, fármacos contra o cancro, por infección polo virus de inmunodeficiencia adquirida -VIH- ou outras causas), aínda que tamén pode ser provocada por abuso de laxantes e cambios bruscos na alimentación (aumento importante do contido de fibra, excesos, viaxes). 

A diarrea crónica prodúcese cando hai defectos na absorción ou na dixestión de certos nutrientes, debido a intolerancias (á lactosa, ao gluten) ou alerxias de orixe alimentaria ou a determinadas enfermidades (enfermidade inflamatoria intestinal-crohn e colitis ulcerosa, colon irritable, entre outras).

O tratamento dependerá da causa e manifestacións do cadro, sendo esencial a reposición de líquidos e electrolitos para evitar a deshidratación.