Cálculos renais

Unha persoa, xeralmente maior de 30 anos e máis frecuentemente home, comeza a presentar episodios que puidesen estar suxeitos a cálculos renais cando sofre dores cólico (intermitentes) e fortes cada poucos minutos, primeiro nas costas, xusto debaixo das costelas; ten náuseas frecuentes orixinadas pola dor; ou presenta restos de sangue nos ouriños: escura ou turbia. Así mesmo, segundo os nefrólogos, son tamén síntomas a diminución no volume dos ouriños; un historial familiar de pedras no ril; o hiper-paratiroidismo; o consumo alcohólico excesivo; e o repouso en cama por algunha razón. Tamén a zona xeográfica de residencia marcará a posibilidade de padecer esta patoloxía. Así, sábese que, en España, a zona mediterránea, pola dureza e o contido de calcio da auga, é máis proclive.

En calquera deses casos, hai que acudir ao especialista quen determinará o diagnóstico seguindo unhas probas que inclúen a análise e cultivos de ouriños, raios X do abdome, ecografía do ril e as vías urinarias, escáner ou TAC e urografía intravenosa. É importante, así mesmo, que cando se viu unha primeira pedra nos ouriños, cóese os ouriños cun filtro de papel ou unha gasa para detectar o paso da pedra, ou ben, ouríñese nun recipiente de cristal, busque e recupere a pedra refugando os ouriños. Desta maneira, poderase levar a pedra ao seu médico para que analice a súa composición. De todos os xeitos, non será necesario seguir un tratamento específico en caso de pedras pequenas illadas que non presenten complicacións por obstrución ou infección.

Con todo, o tratamento para eliminar pedras máis grandes, no caso de que non fosen expulsadas espontaneamente e estivesen a causar complicacións, infeccións ou forte dor, contempla outras opcións como a disolución química, útil para tipos determinados de pedras e lenta; a extracción endoscópica da pedra, para cálculos non moi grandes; a nefrolitotomía percutánea, incisión sobre a pedra para extraela, nos casos en que sexa accesible por devandito método; a litotricia de choque extracorpora (para cálculos de situación alta) evita a cirurxía, pero ás veces require moitas sesións, e os anacos expúlsanse pola vía natural, o que pode ser doloroso; e en raras ocasións, a cirurxía aberta. Están a desenvolverse actualmente novas opcións terapéuticas.

Os nefrólogos tamén aconsellas tomar unhas medidas xerais como introducirse na bañeira chea de auga quente, xa que a calor acouga a dor, e beber abundante auga durante un ataque, xa que facilitará a expulsión da pedra.

A medicación, no caso de que fose necesaria, inclúe analxésicos, antiespasmódicos para relaxar os músculos do uréter e axudar á expulsión da pedra, con dependencia do tipo de pedra (con contido cálcico, pedras de ácido úrico ou doutras composicións), prescribiráselle unha medicación que deteña o crecemento das pedras existentes ou de novas pedras.

A miúdo o tratamento é longo, pero é importante para o seu éxito o seu seguimento estrito.

Por último, os especialistas aconsellan evitar situacións nas que unha dor repentina poida porlle en perigo, por exemplo subir por escaleiras perigosas, traballar en tellados ou vigas.