Alerxia á caseína

Preguntas con resposta

As persoas con alerxia ao leite son máis propensas a desenvolver osteoporoses?

O achegue adecuado de calcio durante a etapa de crecemento e desenvolvemento corporal, é fundamental para alcanzar un óptimo pico de masa ósea (máxima cantidade de calcio acumulado nos ósos), necesario para previr o desenvolvemento de osteoporose (Ver capítulo osteoporose), relativamente frecuente en mulleres tras a menopausa e en persoas de idade avanzada.

En persoas con alerxia á proteína de leite, esta situación adoita comprometer de maneira importante o feito de cubrir os requirimentos de calcio, posto que os produtos lácteos, entendidos como aqueles elaborados con leite de vaca fundamentalmente, considéranse a principal fonte de calcio da dieta habitual. Isto supón un factor de risco na aparición e desenvolvemento de osteoporose, maior naquelas persoas predispostas xeneticamente, senón substitúese o leite por outros alimentos ricos en calcio.

Debate, falan os científicos

A alimentación do neno no seu primeiro ano de vida é decisivo para potenciar as defensas naturais do organismo fronte a alérgenos alimentarios. Os expertos en Alerxia e Inmunología coinciden en que a alimentación materna debería manterse, polo menos, no primeiro ano e retardar a introdución de alimentos potencialmente alergénicos, sobre todo cando existen antecedentes xenéticos familiares que predisponen a sufrir alerxias.

Por outra banda, o estudo da reactividad cruzada está a permitir pescudar que relación existe entre alerxias producidas por elementos tan dispares como o látex e unha froita como o kiwi: "O individuo, cando desenvolve alerxia a certos elementos, por exemplo ao látex, fabrica unha clase de anticorpos sen especificar fronte a unha proteína presente no látex. Curiosamente, parte desa proteína é común á proteína do kiwi, de tal maneira que o Ige específica que estaba dirixida fronte á proteína do látex recoñece tamén a do kiwi".

As relacións cruzadas descritas nos últimos anos non foron fáciles de establecer, posto que no reino vexetal atopamos alérgenos presentes en multitude de produtos alimenticios que, ademais, non están relacionados xeneticamente.

A prevalencia das alerxias alimentarias incrementouse notablemente nos últimos anos, sendo moito máis frecuentes na poboación infantil que na adulta. A incorporación precoz de alimentos á dieta infantil ha feito que no sistema inmunolóxico inmaturo recoñézanse como alérgenos sustancias que non se tiñan por que recoñecer.

"Dentro de 20 anos as alerxias afectarán á metade da poboación europea", segundo Consolo Martínez Cócera, presidenta da Sociedade Española de Alergología. Así como os países nórdicos alcanzarán ese 50% de índice de prevalencia en España calculamos que chegaremos a un 30%".

Como cociñar e condimentar?

• Preferir aquelas técnicas culinarias menos graxas: con auga -cocida ou fervida, vapor, escalfado-, rehogado, ferro, forno e papillote.
• Utilizar moderadamente fritos, rebozados, empanados, guisos e estofados (desgrasar en frío, mellora a súa conservación e a súa calidade nutricional).
• Para que a comida resulte máis apetitosa pódense empregar diversos condimentos: albahaca, hinojo, comiño, estragón, loureiro, tomiño, orégano, perexil, mejorana, pementa, pemento, azafrán...
• O vinagre e o aceite (oliva e sementes) poden ser macerados con herbas aromáticas.
• Na elaboración de salsas, os viños ou outras bebidas alcohólicas como ingrediente flambeados poden facer máis saborosas diversas receitas.

Ademais... (non todo é comer)

• Convén levar un cartón na que se indique que a persoa é alérxica ao alimento concreto.
• Levar a cabo uns hábitos de vida saudables. Durmir diariamente un mínimo de 7-8 horas, practicar de forma regular exercicio físico e evitar situacións habituais de tensión emocional, contribúen positivamente ao mantemento dun bo estado de saúde.
• A exposición controlada aos raios ultravioleta do sol contribúe á síntese debaixo da pel de vitamina D, polo que a mellor forma de conseguila é pasear en días de sol.
• A práctica regular de exercicio físico adaptado ás características de cada persoa favorece o mantemento da densidade ósea.
• Acudir a reunións de persoas co mesmo problema, axuda a compartir as propias experiencias e enriquecerse cos coñecementos dos demais.