Acido úrico e pinga

O tratamento da hiperuricemia comprende a dieta e axentes reductores do ácido úrico. Actualmente a dieta non ten o papel fundamental que tivo en épocas anteriores no tratamento da hiperuricemia xa que os axentes farmacolóxicos son moi eficaces e, ademais, é necesario seguir unha dieta moi pobre en purinas para conseguir descensos moderados dos niveis de ácido úrico. Unha dieta con restrición estrita en purinas pode descender o nivel de ácido úrico entre 0,6 e 1,8 miligramos por decilitro de sangue. Con todo, o consello dietético segue sendo importante para o control completo do paciente con hiperuricemia.

Adecuar a inxesta calórica para conseguir o normopeso de forma progresiva e non brusca (o ataque de pinga pode ser provocado por unha comida moi copiosa ou, paradoxalmente por unha cura de xaxún).

Reducir as purinas da dieta para axudar a que descenda o valor de ácido úrico en sangue. Débese diminuír o consumo de alimentos ricos en purinas (vísceras, carnes, peixes azuis, marisco...). Os legumes teñen un contido moderado en purinas (consumir tan só unha vez por semana).

Reducir ou suprimir as bebidas alcohólicas xa que poden dar lugar a unha crise aguda de pinga (incrementa a produción de ácido úrico).

Non excederse no consumo de graxas, xa que a excreción de suratos polos ouriños tende a reducirse e pode favorecer a formación de cálculos no ril.

Aumentar o consumo de hidratos de carbono complexos fronte aos sinxelos e as graxas. Unha dieta rica en cereais, féculas e verduras pobre en purinas, estimula a excreción de uratos.

Beber dous litros e medio de líquidos ao día: alimentos e bebidas (auga, infusións, zumes, gelatina). Elixir algunha bicarbonatada para alcalinizar os ouriños, sobre todo si tómanse fármacos uricosúricos (que tenden a aumentar a eliminación de ácido por úrico polos ouriños). Pode administrarse tamén bicarbonato ou citrato.